Ervaringsgerichte psychotherapie  – ook wel Persoonsgerichte psychotherapie genoemd –  richt zich op ontwikkeling en groei van de persoon. Het gaat om eigen mogelijkheden en kwaliteiten. Niet alleen is er aandacht voor psychische klachten, er is ook aandacht voor het algehele welzijn, in termen van welbevinden, geluk, zingeving en gezondheid. Tevens vermindert deze vorm van therapie de kans op terugval in klachten.

Ervaringsgerichte therapie richt zich op de hele persoon, niet alleen op het symptoom of de klacht. Mensen worden geholpen eigen gedachten, gevoelens en motieven te onderkennen, te ervaren, serieus te nemen en zo nodig vervolgens keuzen te maken.

Soms zijn er in de loop van het leven blokkades ontstaan en ervaren mensen minder grip op hun leven te hebben. Ervaringsgerichte psychotherapie helpt dit te herkennen en er anders mee te leren omgaan. Cliënten ontdekken hoe zij beter hun eigen mogelijkheden kunnen benutten alsmede beperkingen kunnen onderkennen en accepteren. Klachten lossen hierdoor toenemend op.

Het is niet de therapeut die de cliënt leert wat hij/zij moet doen, maar de cliënt zelf ontdekt wat hij/zij wil en kan. De therapeut is niet een leermeester, maar een begeleider die zorg draagt voor een therapeutische relatie waarin empathie, humaniteit en interactie steeds de rode draad vormen.

Ervaringsgerichte psychotherapie is met name geïndiceerd bij identiteitsproblematiek, hechtingsproblematiek, levensfase problematiek en rouwproblematiek

De resultaten van een ervaringsgerichte psychotherapie zijn afhankelijk van een aantal factoren, zoals de ernst en duur van de klachten, de mate waarin de cliënt is staat is of bereid om naar zichzelf te kijken en de bereidheid om onder ogen te zien dat er een eigen verantwoordelijkheid is voor hoe iemand omgaat met het leven en problemen.